หลักสูตร การติดตั้งและตรวจสอบนั่งร้าน ญี่ปุ่น

หลักการและเหตุผล

ข้อมูลการประสบอันตรายแยกตามประเภทกิจการจากสำนักงานประกันสังคมพบว่า ประเทศไทยนับจากปี 2552 – 2556 กิจการที่ประสบอันตรายสูงสุด 5 ลำดับแรก ได้แก่ กิจการงานก่อสร้าง, การผลิตเครื่องดื่ม อาหาร, การค้าเครื่องไฟฟ้า ยานพาหนะ, การผลิต ผลิตภัณฑ์พลาสติก และการหล่อหลอมกลึงโลหะ ตามลำดับ จากสถิติดังกล่าวพบว่า กิจการงานก่อสร้างเป็นกิจการที่มีผู้ประสบอันตรายสูงเป็นลำดับที่ 1 ซึ่งในการประสบอันตรายนั้นมีลักษณะที่แตกต่างกันออกไป ทั้งนี้หนึ่งในลักษณะของอันตรายที่ทำให้ผู้ปฏิบัติงานได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิตจากงานก่อสร้างคือ การล้มหรือการพังของนั่งร้านที่เกิดจากสาเหตุต่างๆ ดังนี้  

1) ผู้ปฏิบัติงานขาดทักษะความรู้ความชํานาญในการทํางานกับนั่งร้าน

2) ขาดการตรวจสอบ กำกับดูแลด้านความปลอดภัยเกี่ยวกับนั่งร้าน

3) การติดตั้งที่ไม่เป็นไปตามมาตรฐาน และอุปกรณ์ต้างๆชํารุด

4) ไม่มีมาตรฐานการปฏิบัติงานที่ปลอดภัยเกี่ยวกับนั่งร้าน

5) สภาพแวดล้อมพื้นที่ที่บริเวณตั้งนั่งร้านมีสภาพที่เปียกชื้น พื้นดินทรุดตัว ถล่ม พังทลายง่าย เป็นต้น

จากปัญหาและสาเหตุดังกล่าวกิจการหรือสถานประกอบกิจการมีความจำเป็นอย่างยิ่ง ที่จะต้องพิจารณาบริหารจัดการเพื่อลดอันตรายและความความสูญเสียที่อาจจะเกิดขึ้นกับผู้ปกิบัติงาน ทั้งนี้ในการบริหารจัดการนั้นสามารถพิจารณาแนวทางการดำเนินการได้จากกฎหมายและมาตรฐานสากลต่างๆ เช่น 

1) ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ความปลอดภัยในการทํางานก่อสร้าง ว่าด้วยนั่งร้าน ประกาศ ณ วันที่ 30 มิถุนายน 2525

2) กฎกระทรวงกำหนดมาตรฐานในการบริหาร และจัดการด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงาน มีผลบังคับใช้วันที่ 21 มิถุนายน 2549 (ข้อ 3, ข้อ 5, ข้อ 6)

3) กฎกระทรวง ฉบับที่ 4 (พ.ศ. 2508) ออกตามความในพระราชบัญญัติวิชาชีพวิศวกรรม พ.ศ. 2505

4) กฎกระทรวง ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2508) ออกตามความในพระราชบัญญัติวิชาชีพวิศวกรรม พ.ศ. 2505

5) มาตรฐานการติดตั้งและตรวจสอบโครงสร้างนั่งร้าน มยผ.1571-62 เป็นต้น

ดังนั้นเพื่อให้ผู้ปฏิบัติงานเกิดความตระหนักและเกิดรู้ความเข้าใจในการปฏิบัติงานกับนั่งร้านได้อย่างถูกต้อง ปลอดภัยเป็นไปตามมาตรฐาน กิจการหรือสถานประกอบกิจการที่มีพนักงานปฏิบัติงานกับนั่งร้าน จึงควรพิจารณาจัดให้มีการอบรมหลักสูตรการติดตั้งและตรวจสอบนั่งร้าน ให้กับพนักงานดังกล่าวนี้